رمان صد سال تنهایی

رمان صد سال تنهایی

رمان صد سال تنهايي در ۱۹۸۲ جايزه نوبل ادبيات را براي مارکز به ارمغان آورد. اين کتاب به سبک رئاليسم جادويي نگارش يافته است. گابريل گارسيا مارکز در رمان صد سال تنهايي به شرح زندگي شش نسل از خانوادة بوئنديا مي‌پردازد که نسل اول آن‌ها در دهکده‌اي به نام ماکوندو ساکن مي‌شود. داستان از زبان سوم شخص حکايت مي‌شود. طي مدت يک قرن تنهايي پنج نسل ديگر از بوئندياها به‌وجود مي‌آيند و حوادث سرنوشت‌ساز ورود کولي‌ها به دهکده و تبادل کالا با ساکنان آن، رخ دادن جنگ داخلي و ورود خارجي‌ها براي توليد انبوه موز را مي‌بينند. يكي از كليدي‌ترين شخصيت‌هاي اين رمان اورسولا ايگوآران همسر خوزه آركاديو بوئندياست كه مادر نخستين نسل خانوادة بوئندياها مي‌باشد. اورسولا زني است كه بار سنگين محنت و رنج اين تنهايي تاريخي و عظيم را بر شانه‌هاي مردانة خويش مي‌كشد
چاپ دوازدهم این اثر به نوشته گابريل گارسيا ماركز وترجمه بهمن فرزانه با جلد شومیز و قطع رقعی توسط انتشارات امیرکبیر منتشر شده است