چتر ژاپنی
|چتر ژاپنی از قطره|
کتاب چتر ژاپنی یک مجموعه داستان از ویکتوریا توکارِوا می باشد. او به سال شمسی ۱۹۳۷ در لنینگراد سابق («پتروگراد» امروز) به دنیا آمد. عشق به نوشتن از دوازدهسالگی در او ساخته یا ایجاد شد که مادرش قصهای از چخوف را با عنوان «ویولن روچیلد» جهت او خواند. بعدترها توکاروا به ترتیب به تحصیل علم پزشکی جدید، آموختن پیانو (به مدت چهار سال شمسی)، معلمی موسیقی، بازیگری و همچنین تحصیل در رشتهٔ سناریونویسی در مدرسهٔ سینمایی مسکو روی آورد، ولی آنهمه را یکی بعد از غیره ای رها کرد و همچنین یکسره به کار نوشتن پرداخت که اولین قصهاش به سال شمسی ۱۹۶۴ به چاپ رسید.
تحصیل و همچنین آزمودن تمام آن رشتههای متغایر و متفاوت شاید کمک کننده اصلی او در چشیدن طعم واقعی زندگی و همچنین تجارب فردی یا شخصی که با اطرافیان (در مکانها و همچنین بارههای متنوع با رویکردهای متنوع و گوناگون و مختلف) داشته پیش باره ذهنی غنی به او داده که در نوشتن داستانهایش از آن هم بهره برده می باشد. آن همروش که در هنر به ما میآموزند ابتدا تمام صحنه و همچنین کلیات را ببینید و همچنین بعد با ساده کردن کلیات به یک جز اصلی برسید، در مورد ویکتوریا و همچنین داستانهایش شاید بتوان گفت او با ساده کردن تمام آن کلیات به جز اصلی یعنی زندگی رسیده می باشد.
کتاب چتر ژاپنی
کتاب چتر ژاپنی شامل ۸ داستان کوتاه با ترجمه پرویز دوایی می باشد. در اکثر داستانها تم اصلی نوعی غم ولی باید توجه داشت غم شیرین و همچنین تنهایی و همچنین در نهایت ارتباط و رابطه بین زن و همچنین مرد می باشد. در تمام داستانها علی رغم نوعی افسردگی و همچنین خستگی که حس میمی شود دائما نور امیدی هم میتابد و همچنین به مخاطب و همچنین کارکتر هردو امید و همچنین انگیزه ادامه دادن به زندگی، حتی زندگی افسرده و همچنین خسته کننده را میدهد.
توکاروا آن انگیزه دادن را اصلا به شیوه نخ نما و همچنین کلیشهای پند و همچنین آموزه مطرح نمیکند! تو به هیچ عنوان احساس نمیکنید من برتری وجود دارد و همچنین نصیحتهایش تو ذوق میزند! به هیچ عنوان اینگونه نیست. نویسنده به آرامی و همچنین ملایمت تنها و فقط نیت و اراده روایت دارد و همچنین آن شمایید که ناخوآگاه با او همراه میشوید و همچنین به مرور مخصوصا در پایان هر داستان، به درک شاید کمی تلخ ولی باید توجه داشت مثبت هر قصه از زندگی میرسید. ولی باید توجه داشت گفتن و همچنین سبک روایت ویکتوریا در عین ساده بودن گاعی کمی عجیب هم هست! از بابت سادگی لحن گفتار و همچنین در عین حال بعضاً عجیب بودن فضا و همچنین یا اتفاقات کمی به ادبیات ژاپن نزدیک می باشد، (داستانها نه رئال محض و همچنین نه جادوییاند ولی باید توجه داشت به خوبی واقعیت و همچنین کمی جادو (در بعضی داستانها) به هم تنیده شدهاند و همچنین فضایی جدید و همچنین دلنشین خلق نموده اند) ولی باید توجه داشت بیشک نویسندهای می باشد که شبیه هیچکس نیست!
[ لینک: رمان تونل ]
در ابتدای کتاب چتر ژاپنی نقدی از میخال سیکوری نقل شده می باشد: